In 1705 bouwde Humber Olivet, een stratenmaker, een groot en mooi huis tegenover de Chapelle-Royale. Hij woonde daar met zijn vrouw, zes kinderen, drie bedienden en talrijke dieren. Na de dood van Humbert Olivet nam Noël Olivet de bestratingsactiviteiten en het huis van zijn vader over. Het bleef een familiehuis tot aan zijn dood.
Vóór de Slag bij Waterloo herbergde deze residentie verschillende generale stafleden zoals die van de Prins van Cobourg, Prins Frederik van Oranje en tenslotte de Republikeinse Generaal Lefebvre, winnaar van de Slag bij Mont-Saint-Jean in 1794. Tijdens de Slag bij Waterloo was de Bodenghien Herberg, het belangrijkste gebouw in het dorp op dat moment, gereserveerd voor de hertog van Wellington, bevelhebber van de geallieerde legers. Het was hier dat de hertog zijn overwinningsrapport schreef aan de Britse regering. Het is gedateerd Waterloo, 19 juni 1815.
De eerste toeristen kwamen kort na de slag. De eersten waren de soldaten, vaak met hun gezinnen, die de plaatsen kwamen bezichtigen waar zij hadden gevochten. Enkele beroemdheden, zoals de Engelse schrijver Walter Scott, bezoeken de herberg ook. Daarna komen de toeristen die de vlakte willen bezoeken waar de hertog van Wellington Napoleon versloeg.
Bovendien is Waterloo een stopplaats op de route van de Grote Ronde van Europa, zodat de plaats ook veel bezoekers trekt. De Bodenghien Inn was in zijn hoogtijdagen!
In 1889 stierven de eigenaars Angélique Dechamps en haar echtgenoot Charles Decroeck en lieten geen directe nakomelingen na. Hun erfgenamen besloten het huis te koop te zetten. Om de verkoop te vergemakkelijken, werd het huis in 7 kavels verdeeld. Sommige werden omgebouwd tot slagerij, terwijl andere, zoals de nrs. 145, 147 en 149, hun oorspronkelijke uiterlijk behielden.
Op het moment van de verkoop kocht Justinien Pieterhons nr. 147 en besloot te profiteren van de toeristengekte. Hij creëerde een café op de benedenverdieping en richtte de eerste verdieping in met wapens en verklarende borden in het Engels. Enkele jaren later besloot Justinianus de stallen af te breken om er een feestzaal met Art Nouveau-elementen van te maken. In 1930 werd dit de bioscoop Familia. Het museum en het kleine café waren zeer succesvol. Maar na de Tweede Wereldoorlog veranderden de burgers hun gewoonten. Hierdoor daalde het aantal klanten in de cafés aanzienlijk. Deze was in een trieste staat en moest worden verkocht aan een oliemaatschappij die het gebouw wilde slopen om er een benzinepomp van te maken!
Voor graaf Jacques-Henri Pirenne was het ondenkbaar om een plaats vol geschiedenis te vernielen om er een benzinepomp te bouwen. Daarom ging hij op campagne om de inwoners van Waterloo, waaronder burgemeester Jule Descampe, te overtuigen van het belang van het behoud ervan, en dit had succes. Op 29 oktober 1954 werd de VZW "Les amis du Musée Wellington" geboren! Jacques-Henri Pirenne, Jules Descampe, Robert Cluyse en Fernand Pieterhons waren de stichtende leden. Vervolgens besloot de gemeente Waterloo de andere percelen, te weten de nummers 145, 147 en 149, te kopen. In de loop der jaren heeft het Wellingtonmuseum talrijke collecties over de Slag bij Waterloo verworven
In het kader van de tweehonderdste verjaardag van de dood van Napoleon heeft het Wellingtonmuseum een tijdelijke tentoonstelling georganiseerd onder de titel "Het keizerrijk in Playmobil®". Men kon er een reusachtig model van het slagveld van Waterloo ontdekken, gemaakt met een groot aantal Playmobil®-figuren.
In de vitrines waren ook talrijke diorama's te zien die de belangrijke momenten uit het leven van de keizer voorstelden, voor het plezier van jong en oud. In totaal werden meer dan 2.000 Playmobil® gemaakt voor deze tentoonstelling, die een groot succes was bij de vele fans van deze kleine personages. In 3 maanden tijd heeft "Het Keizerrijk in Playmobil" bijna 15.000 bezoekers mogen verwelkomen!